افغانستان جنگ و چپاول جنگ ادامه سیاست به شیوه ای دیگر

افغانستان
جنگ و چپاول

جنگ ادامه سیاست به شیوه ای دیگر
در جهان امروز، که نقشه اش بیش از پیش توسط تصمیم گیرندگان پیمان آتلانتیک شمالی ـ ناتو ـ ترسیم می شود، جنگ ها ادامه سیاست به شیوه ای دیگر هستند. به عبارت بهتر، جنگ ها ادامه روندی هستند که به لطف آن، ثروت ها و منابع زیرزمینی و طبیعی کشورهای تحت سلطه به حساب کمپانی های چند ملیتی تولید اسلحه سرازیر می شود. به لطف همین چپاول، این کمپانی ها فعالیت رسانه های گروهی «جهان آزاد» را در اختیار گرفته و با اختراع دلایل انسانی برای جنگ های استعمارگرانه خود، اهداف اقتصادی و پشت پرده سیاست تجاوزگری و جنگ افروزی خود را می پوشانند.

عجب دمکراسی هایی!! دمکراسی هایی که در آنها، رسانه های گروهی و آژانس های خبری در اختیار مطلق جنگ افروزان قرار دارند و اخبار و تحولات جنگ ها توسط آنها در اختیار توده مردم قرار می گیرند.

«چه بامداد دلپذیر و پرنشاطی. شنیدن آواز پرندگان در سحرگاه آفتابی کابل»
این سخنان شاعرانه و رومانتیک توسط هیلاری کلینتون، در میان درختان سرسبز کاخ ریاست جمهوری افغانستان در ابتدای مراسم رسمی کنفرانس کابل بیان شد. کاخی که تعداد تفنگداران و نفرات گارد ویژه چترباز امریکایی مستقر در آن ۸۴ برابر تعداد درختان سرسبزش می باشد.

همزمان با گشایش مراسم رسمی و بیانات رومانتیک خانم کلینتون، چندین پرنده بزرگ و پرصدا از ناو هواپیمابر امریکایی Stennis در خلیج فارس به پرواز درآمده و در آسمان افغانستان به گشت زنی پرداختند. این پرنده ها عادت دارند که بعد از شناسایی طعمه و شکار خود، آن را با راکت و بمب های هدایت شونده لیزری مورد هدف قرار دهند. و سپس با مسلسل های سنگین مجهز به گلوله های ۲۰ میلی متری که در هر رگبار قادرند ۲۰۰ گلوله مجهز به اورانیوم غنی نشده شلیک نمایند، طعمه را کاملا نابود سازند. ارزش این پرنده های پرصدا و خون آشام بیش از یکصد میلیون دلار می باشد و هزینه هر ساعت پروازشان برای توده مالیات دهنده امریکایی و اروپایی بالغ بر ۲۰ هزار دلار تخمین زده می شود. ناگفته نماند که هر مأموریت پرواز این پرندگان حدود ۸ ساعت برآورد شده است. به عبارت بهتر، هزینه هر پرواز بدون احتساب بمب ها و گلوله های شلیک شده و ... بیش از ۱۵۰ هزار دلار می باشد.

برای اطلاع بد نیست بدانیم که سال گذشته میلادی، بنابه گزارش رسمی ناتو، تنها جنگنده های امریکایی / ناتو در مجموع ۳۵ هزار ساعت مأموریت تهاجمی در افغانستان انجام داده اند. بر طبق این ارقام، تعجب آور نیست که دولت امریکا به تنهایی، از زمان شروع جنگ استعمارگرانه علیه افغانستان تاکنون، مبلغ ۵۵۰ میلیارد دلار صرف سیاست کشورگشایی خود کرده است. چاه ویلی که میلیارد ها دلار و یورو دیگر را نیز خواهد بلعید!!

در اجلاس کابل، خانم کلینتون تصمیم اخیر ریاست جمهوری دولت مطبوعش را در خصوص افغانستان اعلام داشت: «من امروز خیلی خوشحالم. من امروز خبر خیلی خوشحال کننده ای برای شما دارم. رئیس جمهور ما، باراک اوباما رسما افغانستان را به عنوان بزرگترین متحد خود (متحد غیر عضو ناتو) اعلام نموده است.» بدین ترتیب در چارچوب «توافقنامه مشارکت استراتژیک»، افغانستان در جایگاهی مشابه رژیم صهیونیستی اسرائیل قرار می گیرد و ایالات متحده متعهد به تضمین «امنیت» این کشور می باشد.

بنابه اظهارات مسئولان امریکایی در افغانستان، ایالات متحده بعد از پایان مأموریت خود در این کشور، همچنان بین ۱۰ تا ۳۰ هزار نفر ـ عمدتا از نیروهای ویژه وابسته به کمپانی های نظامی خصوصی ـ را در پایگاه های مختلف نظامی خود نگه خواهد داشت. افزون بر این به موجب این توافقنامه، آسمان افغانستان در اختیار کامل نیروی هوایی امریکا قرار خواهد گرفت.
بر طبق این توافقنامه، «بزرگترین متحد غیرعضو پیمان آتلانتیک شمالی ـ ناتو» سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار به عنوان کمک نظامی دریافت خواهد داشت. افزون بر این، کشورهای مختلف عضو پیمان ناتو، کمک های جداگانه ای به رژیم افغانستان خواهند کرد. به عنوان مثال، بنابه اظهارات وزیر دفاع ایتالیا Di Paola این کشور متعهد شده است که سالانه مبلغ ۱۲۰ میلیون یورو به نیروهای امنیتی افغانستان کمک غیر نظامی بکند. همچنین، مطابق تصمیمات کنفرانس کشورهای «کمک کننده» در توکیو، مبلغ ۴ میلیارد دلار کمک غیرنظامی جداگانه نیز برای افغانستان در نظر گرفته شده است. به عبارت بهتر، ۴ میلیارد دلار دیگر برای تضمین تداوم حضور و سلطه نظامی امریکا / ناتو در این کشور.

امروزه موقعیت جغرافیایی افغانستان از اهمیت استراتژیک بالایی برای کشورهای قدرتمند غربی و کمپانی های چند ملیتی اشان، که بیش از پیش به سوی شرق و مناطق تحت کنترل روسیه و چین پیشروی می کنند، برخوردار است. در چنین شرایطی، متقاعد ساختن شهروندان امریکایی و اروپایی برای اختصاص صدها میلیارد دلار ـ یورو دیگر به افغانستان، کار دشواری است. شهروندانی که بیش از پیش فشار بحران عمیق اقتصادی را در زندگی روزمره خود لمس می کنند. هیلاری کلینتون در بیانات خود در مراسم گشایش کنفرانس کابل در این خصوص اظهار داشت: «این کمک ها به بهبود وضع زندگی مردم افغانستان و بخصوص زنان و کودکان این کشور اختصاص خواهد یافت.» همان زنان و کودکانی که بطور بی وقفه و «اشتباها» توسط بمباران های هوایی ناتو کشته می شوند و هر بار ناتو متعهد می شود که کمیسیون تحقیق تشکیل داده و علت اشتباه را پیگیری نماید. و سپس سناریوی دائمی: انتشار بیانیه های تسلیت و پوزش از مردم بی دفاع افغانستان، و در نهایت بستن پرونده.

خزعبلاتی که با وجود تلاش بسیار خانم کلینتون و همراهی ارکستر پرندگان مستقر در میان درختان کاخ ریاست جمهوری افغانستان و کمک آفتاب و نسیم بامدادی کابل، هیچ شنونده آگاه، مطلع، باتجربه و متعهدی را قانع نساخت.

به نقل از روزنامه چپ گرای IL MANIFESTO چاپ ایتالیا